Yalnýz yüruyoruz, Koþmak varken þu hayatta Yalnýzca yürüyoruz. Ne oturmasýný biliyoruz Ne de kalkýp yer vermesini biliyoruz. Kimi zaman salýyoruz kendimizi Gecenin boþluðuna Kimi zaman sarýyoruz Geceyenin yalnýzlýðýna hayatýmýzý Bir Sigara gibi Çekiyoruz içimize Acý var Ama ne acýsý bilmiyoruz, Sigara mý acý Yoksa Sigaraya sardiðimiz Hayatimiz mi Düþuncelerle yitiriyoruz Olmayan aklimizi. Sonra bakiyoruz etrafa Boþ boþ Gözlerimiz doluyor Kaldirimlara takýlýyor ayaklarimiz Elimizden tutan olmuyor Ve Düþüyoruz Çoðu zaman Oturuyoruz öyle düstugumuz yere Alýyoruz baþýmýzý Iki elimizin arasina Ve yine düþüncelerle yitiriyoruz Olmayan aklimizi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
pijigettooop Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.