Bulutlar arasýndan doðunca güneþ,
Iþýktan saçlarýný taradý usul usul,
Döktü çatýlara, bahçelere…
Mis gibi leylâk kokularýný getirdi rüzgâr,
Uzatýp avucunu, serpti dört yana…
Gerindi yemyeþil yapraklar,
Mahmur gözleriyle bakýndý çiçekler etrafa.
Cývýldaþýyordu kuþlar sevinç içinde,
Hepsi sanki bahar sarhoþu…
Perdeleri açtý tazecik kollar,
Açýlan pencerelerden usulca içeri süzüldü rüzgâr,
Okþadý öptü dalgalý gümrah saçlarý…
Muzipçe güldü saksýdaki mor menekþe,
Suçüstü yakalanmýþ gibiydi çapkýn rüzgâr,
Usul usul sindi sessizce yere…
Bir eski þarký duyuldu bahçelerden,
Hüzünlü, özlem dolu…
Sustu kuþlar,
Sessizce gözlerini kapayýp dinledi çiçekler,
Küçücük yürekleri kederlendi…
Sarstý rüzgâr dallarý, þen gülüþüyle,
Öptü çiçekleri tomurcuklarýndan…
Baharýn sevinci sardý tekrar her yeri,
Isýttý güneþ,
Aþk cemreleri düþtü dört yana,
Dans etti aðaçlarda coþkuyla kuþlar
Döküldü dillerinden þen þarkýlar…
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.