Doğu Türkistan Destanı

Doðu Türkistan Destaný

Sincan deme.
Çinli gibi Sincan deme.
Korkup sinmem ben onlardan,
Sen de sakýn “sin can” deme.
Bu toprak kadim vatan,
Adý da TÜRKÝSTAN.

Sor bak: Tanrý Daðlarý þahit,
Ýstersen asýrlar öncesine git.
Uygur Türkü’dür benim adým,
Bütün bu yurt bana ait.
Her karýþ topraðýnda kan,
Baðrýnda yatan sayýsýz can,
Haykýrýr dünyaya her an;
Bu vatan TÜRKÝSTAN.

……

Yüz elli yýldýr mevsim hep kýþ, aylarsa ocak,
Tüter diye dumaným, sanma yanýyor ocak.
Bir kardelen misali, karda- ayazda açtým,
Nedense baharlar, açmadý bana kucak.

Kýsa sürdü devletim, kopardý hoyrat eller,
Susturuldu türküler, lal oldu bütün diller.
Kýyýldý civanlarým, vuruldu ozanlarým
Çalmaz oldu sazlarým, buz kesti bütün teller.

Ne çocuk, ne genç, yaþlý, demeden kadýn, erkek,
Acýmasýz katiller, vurup kýrdýlar tek tek.
Otuz beþ milyon candýr, sadece altmýþ yýlda,
Nedir bu söyle hele, buna ne demek gerek?

Minarelerim vardýr, yetim gibi, sedasýz,
Camiler açýksa da, öksüz kalmýþ, edasýz,
Ýman gönülde gizli, ancak hükmü ifasýz.
Çin öylesi bir zalim ki, firavundan insafsýz.

……
Bin dokuz yüz otuz üç, minarelerde ezan,
Doðu Türkistan diye, Kaþgar ilinde ilan.
Birleþti Rus ve Çin, iki besili azman,
Vermediler bizlere, bir sene bile aman.

Ondan Yetmiþ yýl önce, Yakup Hanýn kurduðu,
Ne yazýk ki on üç yýl, ancak hayat bulduðu
Ardýndan sarý zulmün yürekler kavurduðu,
Yine ayný akýbet, bekliyordu bu yurdu.

Sayýsýz kansýz urban, saldýrdý dört bir yandan,
Toprak tanýnmaz oldu, ülkemde akan kandan,
Vatan millet uðruna, din için nice fidan,
Tereddütsüz geçtiler, Türkistan için candan.

Yýl bindokuzyüz kýrkdokuz, yine kýzýl ordusu,
Yýlan misali zalim, bütün zehrini kustu.
Ýndirildi gönderden, ay yýldýzlý gök bayrak,
Ancak sanma ki korkup, alperenlerim sustu.

Altayýn yiðitleri, Uygurlu alperenler,
Taklamakan Çölünden mecnun gibi gelenler,
Gül derer gibiydiler, tatlý candan geçenler,
Þehit oldular bu vatan, olmasýn diye Sincan.

Bil bu gerçeði, sen bil de, sakýn ha, Sincan deme.
Bu topraklar kadim vatan, Sincan deðil TÜRKÝSTAN.

…….
Bilir misin Abdulkadir Saltuk Buðra Hanýmý,
Uygurlu ilk Müslüman, heybetli sultanýmý?
Hicri üç yüz otuz üç, kabul edip Ýslam’ý
Eyledi buralarý, Türk ve Ýslam vataný.

Zaten yiðit Alplerdik, erip Alperen olduk,
Hakkýn rýzasý için canýný veren olduk,
Bismillah diyerekten, yayýný geren olduk,
Muhammed aþký ile yanýp gül deren olduk

Âlimlerimiz vardý, sünnetin çizgisinde,
Adým adým giderdi, Resulullah izinde,
Derviþimiz tan vakti, esen seher yeliyle,
Ulaþýrdý hikmete, tasavvufun gizinde.

Gül açar, bülbül þakýr, þendi bütün baðlarým,
Ceylanlar tasasýzdý, emin yerdi daðlarým.
Ne oldu bilemedim, ben bunu dilemedim,
Mazi oldu o günler, o muhteþem çaðlarým
….
Vahþet, zulüm ve ölüm, kol gezmekte her an,
Anlatýlmaz bir dram, buralarda yaþanan.
Yarkent, Hoten, Aksu’dan, Ýli deryalarýndan,
Yýllardýr su yerine, akýp durmaktadýr kan.

Silinmek isteniyor, sinemden Allah boyasý,
Kazýnmak isteniyor, bedenden Türklük oyasý,
Mümkün deðil Çinlinin gaddarlýða doyasý,
Bürümüþ gözlerini, sadece vahþet ve kan.

Ben kýyamdayým bunu bil, diz çökmedim, çökmem de,
Ýþgalci zalimlere, yaþ dökmedim, dökmem de,
Yüreðimde imanýn, hiç sökmedim, sökmem de,
Feda olsun vatana, akýttýðým bunca kan.

Türklerin kadim yurdu, Türkistan’ýn doðusu,
Doðu Türkistan adý, Sincan deðil doðrusu.
Gece karanlýk ama bu kýyam var oldukça,
Yakýn hem de çok yakýn, Türkistan’ýn doðuþu.

Bil bu gerçeði, bil de sakýn ha, Sincan deme.
Bu toprak kadim vatan, adý da TÜRKÝSTAN.

Sosyal Medyada Paylaşın: