KÜHEYLANLAR ÜSTÜNDE

KÜHEYLANLAR ÜSTÜNDE

Tarihin vadisinde yankýlanýr bir türkü,
Ezgideki gür seda anlatýr bize Türk’ü.

Gönlümün aynasýndan geçmiþe bakýyorum,
Dolunay zirvelere hilalle akýyorum.

Güneþin ardý sýra bir mübarek akýþ bu,
Yesevi nefeslerle týrmanýlan yokuþ bu.

Tarih sayfalarýnda parýldarken kutlu iz,
Yedi iklim, üç kýta ummanlaþýr kaç deniz.

Dirlik düzen içinde ilahi sevdalarla,
Nakýþ nakýþ örülü en içten dualarla…

Binip sevda atýna Hakk adýný yaymýþlar,
Alperenlik ruhunu hayat tarzý saymýþlar.

Cihad adlý libasý ten üstüne giyerek,
Önce nefsi yenmiþler, yiðitlik bu diyerek.

Küheylanlar üstünde Alperenler rüyasý,
Tercih, nefsiyle cihad, sonra iki dünyasý.

Süzerek güneþteki solmayan yedi rengi,
Kuþatmýþ insanlýðý öpülürken üzengi.

Ýlahi fermandaki düstur gönle kazýlmýþ,
Zaferler sýra sýra Türk adýyla yazýlmýþ.

Hikmet eli deðende topraða, kara taþa,
Yön verir yarýnlara, bereket katar aþa.

Hasret yüklü kilimde Türklüðün nakýþý var,
Muhteþem bir mazinin, atiye akýþý var…

Suyun üstünde hayat, hayatýn içinde su,
Ebru, çini ve hatla pusmuþ gönülde pusu.

Türk demek töre demek, töreye uyan demek,
Hakk’ýn kýlýcý olup, adýný yayan demek.

Alpaslanla erilen kutlu zafer müjdesi,
Anadolu ufkunda yükselmiþ ezan sesi.

Segâh besteler ile susturunca çanlarý,
Yazýlmýþ birer birer yiðitlik destanlarý.

Altý asýr, üç kýta bezenmiþ zaferlerle,
Hep ummana akmýþýz en þanlý neferlerle.

Billur makamlar sinmiþ, huzur içmiþ uykular,
Gül kokulu meltemle tükenmiþ tüm korkular.

Devleti ebed müddet yeþerirken baðýnda,
Kýlýçaslan el almýþ Mevlana otaðýnda.

Haç dalgasý önünde bir dað gibi durulmuþ,
Âleme adaletle yeni nizam kurulmuþ.

“Önce insaný yaþat!” düstur olmuþ dillerde,
Osman Bey’in rüyasý yayýlmýþ menzillerde.

Domaniç yaylasýndan yeþermiþ çýnar dalý,
Gövde fetihe uzar, kökleriyse Asyalý…

Günbeyli’yi mest eder göklerdeki gülüþler,
Erildikçe maksuda gerçeðe döner düþler.

Gönlümün aynasýndan geçmiþe bakýyorum…

Mahmut TOPBAÞLI


Sosyal Medyada Paylaşın: