Günler... Bir bir eriyordu Zaman içinde götürüyordu An her ibrette izana bir þeyler söylüyordu Gözler bakarken görmüyor, gönül hissetmiyordu Akýl ilim ve irfanla fikir haline gelmedikçe geçmiyordu Ýçgüdüler, bilinçaltýlar, zanlar, ne derler her bakýmdan hükmediyordu Ýnsan inandýðý zaman aþk ve sevdasý yoksa muhakemeden uzaksa cezp etmiyordu Ve fakat inandýk ve iman ettik derken, neyi ne kadar biliyor ve tanýyordu, sual bile sormuyordu Herkes nereye gidiyorsa bizde oraya gideceðiz demekten mahcubiyet duymadan gülüyordu
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.