mutluluðunu satan gece bak incirler çatýmýzý aþtý kiremitlerin göðünden duyan aðaç olayým ki iki dal arasý aðlamadým hiç
sýnýrlarý duvarlarla örülü bulut olmalýsýnýz sakýz çiðneyen kýz beyaz gece ve ay tenini süsleyen dokunuþa var oluþ diyorlar oysa sen ölmemelisin
o alaca karanlýkta üç beþ kiþi bir mýrýltýyý getirdi rüzgar çiçeklere çarptý eðildi konuþtu dolaþtý sabaha dek sevinçlerin üstü sizde kalsýn biz sýzlayan yaðmurlara gidiyoruz
ýþýklý masanýn bildiðine küçülen dalgýnlýk karartýsý ve karýncalar büyük sözleri pay edip saklanýyoruz topraða binlerce yýl geçtiðim patikalarýn sarý yolu mutluluk orada kalsýn oyunlarýmýz sulara karýþsýn tekrar
ne basit alýnýr verilir anýlarý silinen soluk yükselir taþtan yürekler kaðýdýn karnýna güneþ yapmayý unutmuþ eski bir perdeyi gerer karanlýk nefesimizi birleþtirip kayarýz yýldýzlar ötesine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.