Bin bir atlasla saklanmýþ göðüs kafesimin içindeki
tik tak diye ses çýkaran lüzumsuz et parçasý,
Ne iþe yararsýn sen ?
Ne doðru düzgün sevmelere ,
Ne aðzý açýlmadýk öfkelere ,
Ne de hani tevellüdü kayýp sözler , saklý sende,
ben maviyi , Halikarnas balýkçýsýndan bilirim ,
hani bodrum denizi gibi gözleri olan .
Yoksa kandýrdýlar mý bilemediðim ,
Pembe pabuçlarým gibi onlarýnda uçlarýnda
Kurdelalarý var demiþti de annem! hepten yalandý.
Gözlerim çivit mavisi bir türküye mühürlü þimdilerde...
Öyle derinden öyle tozlu bir eskinin altýndan gelir sesi ,
acýtmaz da aklýmýn dehlizlerinde kaybolmuþ küçük kýzý...
Isýrýr sadece ara da göz kapaklarýmý.
Hani vardý ya mýþlý/miþli masallar...
diyorum ki varsayalým yine saçlarým iki örük olsa ,
Sabahlarý nemli tarakla yola yola tarayýp da
Annemin merhametli elleriyle açýlmaya çalýþsa saçlarým,
Sonra kesme þekerli, þeker rengindeki örgü elbiseyi giysem ,
Eteklerinde yine týð battý batýklarý ile fýrlasam dýþarý ,
Gökyüzü bana yine pamuk helva gibi görünse
Kardan bozma rengi ile pas parlak olsa .
Zararý yok yine dizlerimdeki yaralara aðlasam,
Yani diyorum ki...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.