Bir ayrýlýk bu kadar mý yýkarmýþ insaný Her gün yüzlerce kere alýyor sanki canýmý
Yorgun Yüreðimin sesini dinledim Biçare Tozlu yollarý adýmlarken Ellerim cebimde baþým öne eðik Suçlusun diyordu bana derinden Kaç gece geçti unuttum gidiþinin ardýndan Savruldum Sensizlik girdabýnda Rüzgarlar yalnýzlýk þarkýlarý getir di hep Sensizlik bir cezaydý bunu anladým Mutluluk gidiþinin ardýndan Karanlýkta parlayan bir küçük yýldýz Çaðlamaz oldu kýyýsýnda dolaþtýðým dere Sensiz daðlarda çiçekler açmaz oldu Kokmaz oldu sensiz mor menekþeler Sanki küsmüþ gibi gökte uçuþan kuþlar Tükenivermiþ sol yanýmda taþýdýðým umut Sökülüp alýnývermiþ bütün hayallerim savrulup giderken ömrüm biteviye Ardýmýzdan aðýtlar yakýyor yýllar
PAÞAOÐLU Sosyal Medyada Paylaşın:
paşaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.