Bir Yaşamın Resmi- Şiir No :21/SEZAİ REMZİ DAYI HALKTAN ŞİKÂYETÇİ-Şiir No :21

Bir Yaþamýn Resmi- Þiir No :21

SEZAÝ REMZÝ DAYI HALKTAN ÞÝKÂYETÇÝ-Þiir No :21

Eðleþirken, bir terzi dükkânýnda
Kapý açýldý baktým bir adam
Yýrtýk pýrtýk eski püskü elbisesi
Bunu dikebilir misin dedi?
Terzi Zahir hiç itiraz etmedi
Çýkar, hallederiz dedi
Ýþimiz çok ve uzun deyip
Terzi makinesini çalýþtýrýp dalarken iþine
O ile ben kaldým baþ baþa
Yüzlerde çizgiler kalýn ve derin
Ýzleri var çektiði gördüðü kederin
Asýrlar öncesinden bir kalýntý sanki
Karþýmda durmakta þimdi
Bir anda ürperdim ve korktum
Son bir hamleyle topladým gücümü
Sordum sen kimsin?
Nerden gelip nereye gidersin?
Bana neden öyle bakýp korku salarsýn?
Derken ölüm aklýna gelir acý kokusu ile
Ýçinden geçer lakin benim düþmanýn iki
Oda kendi nefsim ve lanet þeytan
Üstelik niye vursun beni durup dururken
Görünürde ne tabanca ne kesici alet
Yaklaþ diye gür bir sesle bana seslendi
Sen dedi uzaktan takip ettiðim
Sen dedi sevgiyle yaklaþtýðým bir insansýn
O ne bakýþ be hocam, böyle sevgi
Korku yumaðý gibi
Þiir yazdýðýný biliyorum
Þiirlerini çok seviyorum
Sana anlatayým beni de
Þiirinle resmet anlatayým dinle
Çok söyleyeceðim var dedi
Kafamý olur anlamýnda sallamamla ekledi
Ben insanlarý olduklarý gibi kibirsiz, çýkarsýz
Hatalarýyla saflýklarýyla sevdim
Bir türlü ya kendimi anlatamadým
Yâda anlamadýlar, dürüstü dürüstlüðü sevmediler
Muhbire deðer verip doðruya deðer vermediler
Doðruyu söyledim taþladýlar
Yýlmadým kötüden korkmadým
Sopa yedim kafamý kýrdýlar deðneklerle
Dönmedim doðru yoldan
Döndüremediler hak bildiðim yoldan
Hastaneler, bunun üstü eski
Parasý yoktur diye almadýlar
Tedavime yanaþmadýlar
Dost bildiklerim ise çoktan sývýþtý
Kaçtý gitti gelip de kapýmý çalmadýlar
Halin nedir diye sormadýlar
Bir sýcak evim
Evimde bir sýcak çorbam
Tarhana, mercimek olmadý
Aþka vaktim hiç bulunmadý
Yaþayan bir ölü sandý herkes
Devamla anlattý
Senin içinden geçirdiðin gibi
Tarihi bir kalýntýyým belki
Ama Halkýn gözünde deðersiz
Yürüyen korku filmi miyim?
Yoksa ben diye sordu
Ben durdum, o durdu, zaman durdu
Yok dedim diyebildim
O ise yurdumda, kendi halkýmdan gördüðüm
Uðurlarýnda can verip ölürüm dediðim
Kiþilerden gördüðüm kötülüðü
Düþman dediklerimden görmedim
Çok kahýrlý kýzgýn bir dille
Ve devamýyla dedi ki
Suç bendemi onlarda mý?
Bunu ben bugüne kadar çözemedim
Bu halleri gördüm göreli bildim bileli
Hiçbir þeye gülemedim
Söyledim Garip Kul Lakabýmla
Sende Yaz ki Garip Kul Lakabýnla
Ben anlatamadým
Sen anlat anlatabilirsen
Halkým dediðim bu Halka
Terzi iþini bitirip borcun yok diye
Verirken elbisesini söyledim ona
Bende anlattým iþte seni Sezai REMZÝ dayý
Anlattým Halkýma
Bu þiirimde, Hikaye/Roman tadýnda
Memnun mesut hadi eyvallah
Dedi bana
Karýþtý caddeler
Karýþtý sokaklara
Sonrasýnda daha neler göreceðiz
Daha neler çýkacak karþýmýza

Caksu 1986/ Düzenleme/2015 /19.03.

Sosyal Medyada Paylaşın: