Aþktan birazda cesaretten kaçan yürek çocuk Unuttuðu bilyeleri arayan adam küçük Elinde eteði sokaktan geçen kýz rüzgâr Ah… Ýþte o bahar
/
Kapýmýn önünde açmadýk tek ben kalmýþým çiçek Hala kök salýyorum Koparýldýkça arsýzlaþan sarmaþýk benim Semadan vazgeçtim Bizim yârin gözü kör olmuþ Haliyle görmüyor hiçbir þeyi Gök kubbe kararýyor Üstünde geziyor fani ruhlar düþleri
/
Benim çiçeðim erik aðacýnda açsýn Ýlk odur yeþil Ve ilk meyve Ýlk barýþ onun dalýnda görülür Koca çýnar deðildir Çatýrdayan dallarýnýn sesini bilmez Ýlk ben düþtüm Bilirim, ayakta ve ölmez
/
Elinde eteðini uçuþturandýr bahar Yere düþen polenleri kaldýrmak için Aþktan yana cesur Mevsimi gelince çalar yüzüne kendine Elinden eteðini býrakmayan gene bahar
/
Ah bir býraksa alacaðým Baþka bahara düþ ýsmarlamayacaðým Rüzgâr eteðimde adý bahar ben olacaðým
e..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Otranto Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.