MEKREMET'İN HİKAYESİ

Nisan kýrýðý gözlerin demiþtim bir þiirimde,
Hiç düþündün mü neden nisan kýrýðý?

Nisan ayýydý terasta oturuyorduk
Gözlerin güneþle buluþmuþtu.
Ýçinde yeþil hareler belirivermiþti,
Týpký nisanda açan aðaçlarýn yeþili gibi.
Bakarken gözlerindeki ýþýða
Dalýp gitmiþtim uzaklara.
Sen anlamamýþtýn bile
Ben o an vurulmuþtum gözlerine
Dedim içimden ki:
"Kýzým sen bu adama vuruluyorsun galiba..."
Oturup devam ettik o her zamanki konuþmamýza.

Saçlarýmý severdin sen hep küçücük çocukmuþum gibi.
Saçlarýmdan zaafým vardý bilirdin.
Her buluþtuðunda ellerin saçlarýmla
Sen anlamazdýn ben erirdim.

Yüzümü severdin mahcup bir þekilde
Bahaneler bulup severdin.
Kimi zaman kýzdýrýp gönlümü almak için okþardýn yüzümü
Kimi zaman da beni sinirlendirmek için.
Belli etmediðini düþünürdün ama anlardým,
Ses etmezdim.
Her buluþtuðunda o küçük parmaklý ellerin yüzümle
Benim çocukluðum canlanýrdý içimden.
Sen anlamazdýn ben yine erirdim.

Sonra bir gün "Sen yanýma otur." demiþtin terasta otururken.
Oturuvermiþtim hiç itiraz etmeden.
Hararetli bi konuþmanýn arasýnda
Eðildin ayakkabýlarýnýn iplerini baðlamak için.
Nefesin ilk kez boynuma çarpmýþtý
Nefes kadar yakýndýn bana.
Sen tabiki yine anlamadýn
Ben tarif bile edemiyorum o an hissettiðimi.
Durmuþtu o an dünya benim için.
Dalýp gitmiþtim hatta garip bir ruh haliyle,
Senin her zamanki muzipliðin yerinde
Fark edince daldýðýmý, "çakralarýmý açmýþtýn" yine.
Gülmüþtük.

Ýnsanlar gelip bana sorarlardý seni
Hatta bazýlarý bana "Sizin aranýzdaki þeye hayraným." derdi
Biz anlam veremezdik o zaman,
Kaçardýk bu konuþmalardan.
Kabul etmezdik iþte bilirsin.

Ne çok düþman edinmiþtim senin yüzünden...
Kýzlar beni kýskanýrlardý.
Ben sevmezdim bu durumu ama
Benim olabilmen düþüncesi bile Sevindirirdi beni yine de.

Sonra bir gün otururken kafede
Kahve söylemiþtik 3 kiþi.
Sen içmemiþtin iyi hatýrlýyorum.
Ben çikolatasýný yerken kahvenin
Dayanamamýþtým yarýsýný sana yedirmiþtim.
Kendi ellerimle.
Çocukmuþsun gibi.
Hep çocuk derim ya sana
Bu da sebeplerinden sadece biri.
Ben yine erimiþtim.

Kýskanýrdýn beni bilirdim.
Anlamadýðýmý düþünürdün, belli etmezdim.
Diðer erkekleri engellerdin.
Bazen sözlerinle bazen bakýþlarýnla.
Anlardým susardým.
Severdim o hallerini.
Sen anlamazdýn ben yine erirdim.

Þiirlerini okuturdun hep.
Kime neyi yazdýðýný bilsem de
Hoþuma giderdi hayatýndan haberdar olmam.
Sen anlamadýðýmý düþünürdün ama ben hep fazla anlardým seni.
Bilirdin hissederdim aslýnda içini
Kalplerimiz birdi.
Ayný düþünce ayný anda.
Ýnsanlar anlam veremezdi.
Biz bile bilmezdik ne olduðunu.
Bilmesem de ben yine erirdim.

Þiir yazmýþtýn bana bir keresinde
Bana olduðunu anlamamýþtým.
"Güzel þiir" demiþtim
"Saðol skörtýl sana yazdým ya ondan güzeldir" demiþtin.
Bir þimþek çakmýþtý içimde.
"Nasýl bana yazmýþ..." dedim içimden.
Þaþkýnlýkla utangaçlýk bir arada;
"Olsun yine de güzel" demiþtim
Sanki anlamamýþým gibi.
Sen bilmezdin ama ben yine erirdim.

Anlardýk aslýnda imalý konuþmalarýmýzdan
Ne olduðumuzu çoðu zaman.
Susardýk ikimizde belki de kaçardýk.
Oyun gibiydi aramýzdaki
Hoþumuza da giderdi ama bilirsin.

Sonra langýrt oynamalarýmýz..
Yine her þeyde olduðu gibi ikimiz bir olurduk.
Yenerdik de çoðunlukla.
Yenilgi hoþuna gitmezdi senin hiç,
Yenene kadar oynardýk.
Ben gülerdim içimden o hallerine.
Hâlâ aklýma geldikçe gülüyorum.
Ýnanýr mýsýn þuan bile.

Tavla öðretiþin geldi aklýma da
Ne uðraþmýþtýn benimle.
2 kere yenebilmiþtim seni sadece,
Kýzdýrýrdým bana yenildin kabul et diye.
Sen de hemen kýzardýn tabi.

Bazen bir deðiþik bakardýn gözlerime
Anlayabilmek için sanki.
Derin bakardýn dalardýn,
Ben anlayamazdým çoðu zaman.
Baþkasý gelip demiþti bana
" O farklý bakýyor niye?"diye.
Birþey diyemezdim ama
Sen anlamazdýn ben yine erirdim.

Küçüðüm diyiþini hiç unutamam.
Bilmeden þiirinde "küçüðüm" diyiþini bana.
Zaafým olduðunu bilmeden hissediþini...
Yine "Kalplerimiz bir." demiþtim.
Hatta sonradan sana da söylemiþtim
Sen göremezdin ben erirdim.

Sen güldükçe ben erirdim.
Gülüþünde ayrý bir anlam olduðunu bilirdim.
Sen de bildiðimi bilirdin.

Biliyorsun bugün doðum günüm benim.
Sana anlatacaktým bunlarý.
Aklýmca beraber doðalým diye...
"Sana olan Aþk’ýmýn hikayesi" diyecektim.
Ýlk defa sana "Aþk" diye seslenecektim...

Yazdýkça yazasým geliyor.
Daha bir sürü aný böyle canlanýyor.
"Seni seviyorum" larýn takýlýyor istemsiz.
Ölüyor ruhum bir yerlerde sanki.
Sen yine bilmiyorsun tabi
Ben yine eriyorum fakat;
Bu sefer tükenmek için.
Bu sefer bitmek için,
Erim erim eriyorum Çocuk.
5.8.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: