ızdırap

nice insan ardým sýra yollara
düþtü de kaybetti izimi benim
bulanlar da hayal diye kullara
tarif edemedi yüzümü benim

nice þair þiir diye yurduma
nice aþýk derman diye derdime
þeyhler bile zikir ile yardýma
koþarak aldandý sözüme benim

sýr vermedim hiç kimseye ismimden
arayanlar gün doðurdu cismimden
gölgem olsanýz da her tür kesimden
kimse eremedi özüme benim

yalnýzlýðým þevk verince kalplere
kaçtýnýz her çaðda en tenha yere
çaresizce boyup büküp kedere
gözyaþý döktünüz dizime benim

siz unutmak istedikçe halimi
korkusundan seslendirdim alimi
umut ile tutmak için elimi
hapsettiniz aþký közüme benim

oysa dilde idim gerçekte düþte
niye aradýnýz bilmem güneþte
siz yandýkça pervan gibi ateþte
dünyevi taht kurdu sýzýma benim
Sosyal Medyada Paylaşın: