Mehtaba serenat

Dün akþam garip gönlüm, derin bir hüzündeydi,
Oysa mehtap tahtýnda, yine gökyüzündeydi.
Gülümsüyor gibiydi, emsalsiz gül cemali,
Öyle bir güzellik ki, güzelliðin cem hali.
Yayýlan huzmeleri, hülyalý bakýþ gibi,
Yansýmýþtý denize, ýþýktan nakýþ gibi.
Etrafýný yýldýzlar, sarmýþlardý pür neþe,
Yoktu hiçbirinde de, en küçük bir endiþe.
Ýçlerinden bazýsý, göz kýrpýp duruyordu,
Bazýlarýysa sanki kaydýrak oynuyordu.
Dalgalar kayalarla konuþurken hecesiz,
Seyrettim uzun süre, bir gölge gibi sessiz.
Nedense bir yorgunluk sarýverdi içimi,
Kapadým gözlerimi, bir sigara içimi.
Nasýl oldu bilemem, duydum o anda sesi,
Yanaðýmda hissettim, sýmsýcak bir nefesi.
Biliyoruz der gibi, sevdiðin o kadýný,
Hafiften esen bir yel, söylüyordu adýný.
Omzuma yaslanmýþ, yanýmda duruyordu,
Sevda ve hasret yüklü, cümleler kuruyordu.
Dalgalara akseden, çehresiydi gördüðüm,
Iþýl ýþýl parlayan, saçlarýydý ördüðüm.
Gerçek mi hayal miydi, ya da bu bir düþ müydü?
Yoksa artýk sonunda sevdiðim dönmüþ müydü?

Sosyal Medyada Paylaşın: