sus!!! ma......

oysa kelimeler,

yetimhanede yaþayan küçük bedenlerin anneözlemi kadar suçsuz ve günahsýz,

ranzalarýnda akýttýklarý gözyaþlarý kadar berrak ve masum olmalýydý.

beceremediler öfkelerini bir kenara atmayý, güzeli yazmayý yaþamayý beceremediler.

bil(m)iyorum, bir gün yeniden öpülür mü kelimelerin sýrtý,
yeniden görünür mü savrulan yapraklarýn renkleri ..
bilmiyorum ..

fýsýldadýklarý hikayeleri yeniden duyulur mu, bilmiyorum ..

belki bu sonbahar yeneceklerler üzerlerine çöken o hüznü.

ve bir gün ...

belki bir gün, içlerinde esen güzüsahiplenmesini öðrenecekler .. 

zamanla öðrenecek/ler içlerinde ki o küçük çocuðu azarlamamayý ..
öðrenmeliler !

iþte o gün,
yeniden öpeceðim kelimelerin sýrtýný ..
iþte

o 

gün

ben
yeniden hayata döneceðim.


’kendimi kendi üzerime atýlmýþ bir suç gibi hissediyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: