Bir fenerin ucundan haykýracaðýz allaha, Yorganýný düþüren toprak, Almak için doðrulðunda. Eski bir radyo mýrýldanacak, Umursamadan tükettiðimiz hayata... Umudun karanlýða saplandýðý o anda, Bir deniz su içmek için, Kolunu topraða uzattýðýnda.
Isýtmayacak hiçbir yorgan, Sýký sýkýya tutunmuþ bir çýnarý, Ayýrdýðýnýzda topraktan... Tekrar tekrar haykýracaksýnýz Belki o fenerin ucundan, "O" denizi susatýp, topraðý üþüttüðü an...
Hakan ERBAS Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanerbas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.