Bir son bahar sabahýydý elveda deyip gidiþin Dökülen yapraklar san ki acýmý sergiliyordu Sonra esen rüzgarlarla savruldu umutlarým Amansýz akýyordu göz yaþlarým ayrýlýða Evet artýk sen yoktun hiç gelmeyecek tin Yorulmuþtum her defasýnda gidiþlerinden Haykýrýþlarýma cevap gelmiyordu senden Ýçimde kopan fýrtýnanýn sebebini ben bilirim Benim çýðlýklarýmdý onlar benim felaketim Ama sen hep kördün hep saðýrdýn bana Cevabýný bulamadýðým bir bilmece çözemedim Sorguladým yalnýzca kendimi sorgulayýp durdum Evet artýk sen yoktun hiç gelmeyecek tin Bende artýk senin gelmeni istemiyorum da Alýþtým artýk seni sensiz yaþamalara Yorgundu yüreðim susmuþtu dilim haksýzlýklara Susturdum kendimi seninle olan anlara Þunu çok iyi öðrettin bana kimseye güvenmiyorum artýk Meryem Alhan Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.