YOLUN DÜÞERSE
kalbimde olup da yanýmda olmayanlara
feryadý isyanýmdýr..
kýl payý geçen zamanlardý,
saatlerin haince kurulduðu yanlarýmýn
sessizce vurulduðu bir gündü sadece..
yalnýzlýðýn adým adým nefesini hissettirdiði
ve her gece duman duman içimden gidiþine tanýk olduðum
saklý duygularýmýn ay’a taþýnan karanlýðýnýn
tek nedeniydi belkide sessizce gidiþin..
kader bu, bana da güler elbet derken
kahkahalarýna boðmuþtu beni dalga geçercesine
gülümsemekten bile nefret edercesine
kapatmýþtým kapýlarýmý tüm nefretimle suretime..
her neyse artýk,
bir pencere kenarýna mahkum olmak varmýþ kaderde
kuþlar arkadaþlarým, yaðmur ise gözyaþlarýmdý
sevip sevip döndüremediklerimi izlediðim
ve söndüremediklerimi gizlediðim bir aralýktý
aylardan, ocak, þubat, mart derken
öldürücü sýcaklýðýnda, kalbimi zorlayan yazlarýn
gökyüzünden indiðine þahit olurdum
ölüm dahil her þey benimleydi
bir sen yoktun..
aðlasam isyanýma çare olacakmýydý yalnýzlýðýma
küçük bir serçenin bir damlasýmýydý gözyaþlarým
oysa ben binlerce damlasýna dayanmak zorunda kaldým
zaman iþte alýþtýrýyor bazen insaný
ya da umut ettiriyor imkansýzý
dahasý da ölümsüzleþtiriyordu sevdasýný..
o oraya nasýl girmiþti nasýl yerleþmiþti
ne tutabiliyordum ne de görebiliyordum
orada olduðuna dair þahitlik bile gösteremezken ben
öylesi keskin bir tavýrla sol yanýmý hissediyordum
evet oradaydýn, ama nerede, nasýl?
sen gitmemiþmiydin?
geride kalmanýn çok zor olduðunu anladým
beklemenin, ölüme, al beni dercesine
haykýrýþlarýný görüyordum beyaz duvarlarýmda
çýðýklarýný duyuyordum içimdeki sesimin
geç de olsa gel dedikçe, dönmeyeceðini bilmek
ve kalan bir parça umutla ölemediðimi hissetmek
yaþamanýn en aðýr bedeliydi bana bu dünyada
seni sevmek de bunlardan bir tanesiydi iþte..
olsun ben yine de penceremi açýp seni bekliyorum
aralýðýndan bakýnýyorum gölgene benzeyenlere
pencereme doðru uçuþan yapraklarý toplayýp
hepsine bir isim veriyordum, kimine gel, kimine de,
hadi burdayým, mesajlarý býrakýyordum
gören duyan olur diye de, geri kalanýna da
cancaðzýmý yazdým, belki bir yaprakla gelir diye..
olur ya hani bir gün yolun düþerse buralara
ben de ömrümü doldurup göç etmiþsem bu diyardan
yine dehep aklýnda kalsýn,
seni seven bir kalp var bu gömülü toprakta
belki bir yaprakla gelmedin ama,
en azýndan bir fidan dikmeyi unutma
sen gel de, nasýl gelirsen gel iþte
ne zaman gelirsen gel, yeterki gel bir uðra
ben olmasam bile, havasýný solu yaþadýðým þehrin
ellerini tut oynayan çocuklarýn
kuþlarý dinle sessizce, topraðýmý kokla
aç penceremi hayal et geçen günlerimi
cennet veya cehennem yoldunda olsam da
yukarýdan bir yerden de olsa
izleyeceðim seni mutlaka..
umut iþte böyle bir þey..
belki biraz isyan, belki sitem, belki feryat
ne bileyim belkide bir haykýrýþ
sen ne isim verirsen ver artýk farketmez
çünkü benim adým hep sendin bugüne kadar
sen giderken de, ben ölürken de
yaþarken de, ölürken de, öldükten sona bile
sevdiðimle beklemekti gururum…
eðer þimdi okuyorsan bu satýrlarýmý
þükürler olsun ki gelmiþsidir demek
þükürler olsun ki kavuþmuþumdur sana
sayfalarýmýn biraz kirli olduðuna bakma ne olur
biraz göz yaþý damlattým senin için
üzüldüðüm için deðil, bugünü umut ettiðim içindi
seni hiç bir zaman kaybetmedigim için
geldiðin günü sevinç gözyaþlarý ile süsledim
umut iþte, giderken bile kaybetmemiþim..
yeter ki unutma þu gözleri..
kalbimde olup da yanýmda olmayanlara
hediyemdir hepsi..
…Mawish…
YOLUN DÜÞERSE – Mawish Þiirleri