sultanlar ve Bendeler

I-
Nice sultanlar vardýr, taçlarý som altýndan,
Yýkýlmaz sanmaktadýr, emin saltanatýndan,
Görkemine bakmayýn, dönerse devran bir gün,
Görmek gerek halini, taht gidince altýndan.

Makama güç katmayýp, onda þeref arayan,
Sonunda bulacaðý, koskocaman bir yalan.
Her þey geçip gidecek, daimi olmaz asla,
Kendinde ne varsa, odur kalacak olan.

Emanet sahipleri, hâkim deðil hadimdir,
Hâkimim zannedenler, en sonunda nadimdir.
Sünnetullah böyledir, tarih buna þahittir,
Yanlýþlar arýzidir, doðru olan daimdir.

Tahtý gönle kurmalý, gönül ehli olmalý,
Saygý ve sevgi ile gönüllere dolmalý.
Emanet bir sýnavdýr, sýðýnmalý Rabbine,
Bu sýnavý kaybetmek korkusuyla solmalý.

II-
Nice sultanlar vardýr, herkes el pençe durur,
Þaklaban bendeleri, efsaneler uydurur.
Ne söylese hikmettir, lütfedilmiþ nimettir,
Zaten dalkavuklarýn, karakterleri budur.

Huzura girmek için, eðilip bükülürler,
Eðrelti dikiþ gibi, çözülüp sökülürler.
Göze girmek hevesi, coþturur dillerini,
Gizlenmiþ kinlerini, kusup da dökülürler.

Çok da iyi bilirler, yaþa var ol demeyi,
Üþenmeden verirler, bunun için emeði,
Vicdanlarý var mýdýr, bilemem onu ama
Pek de masum görürler, kul hakkýný yemeyi.

Çevresini sultanýn, kuþatýp çepeçevre,
Yaklaþýrlar yanýna, sabýrla evre evre.
Ancak bir hal olur da, giderse makam elden,
Yaþasýn yeni kral, uyarlar yeni devre.

Gönül ehli olanlar, bu oyuna kanmazlar,
Haysiyetsiz tipleri, bir adamdýr sanmazlar.
Sözü özü doðrular, yoldaþ olur onlara,
Saltanatýn sonunda, piþman olup yanmazlar.


III-
Nice bendeler vardýr, yürekleri dolu kor,
O þartlarda yaþamak, insana elbette zor.
Ama asýl köleler, makam menfaat için,
Ruhunu satanlardýr, siz onlarý görün hor.

Melikin zindanýnda, Yusuf da köle idi,
Ama o köleliði, yine Rabbýndan bildi.
Bedeni köleyse de, seçilmiþ bir nebiydi,
Semalarda övülen, þerefli bir elçiydi.

Ya o, Zeyd Bin Harise, Kur’an’da adý geçen,
Resul muuhabbetiyle, hürriyetinden geçen.
Nebiler Nebisini, Allah’ýn habibini
Bu dünyada kendine, efendi diye seçen?

Makamsa iþte makam, köle ama bir sultan,
Böylesi köleliðe, kim demez ki can kurban?
Gönül zengin olmalý, kalbi güzel olmalý,
Kaftandan kýymetlidir, çul bile olsa urban.

Para, pul, makam ne ki, insan olmak asýldýr,
Dünyanýn nimetleri, geçici bir fasýldýr.
Hesap günü gelende, nefsine aldananýn,
Defteri açýlanda, görsen hali nasýldýr?


IV-
Her virane haneyi, sanma ki deðeri yok,
Nice hazineler vardýr, kýymetini bilen yok.
Gerçek servet kalptedir, her kula nasip olmaz,
Bakýrý altýn sanan, zavallý ahmaklar çok.

Ýbrahim Hakký gibi, gerçeði anlamalý,
Hak olan durur iken, batýlý anmamalý.
Söylemek kolay ama uymak gayret iþidir,
Hulusi yazdý diye, ariftir sanmamalý.

Not: Erzurumlu Ýbrahim Hakký’nýn beyti:
“Harâbât ehlini hor görme zâkir, defineye mâlik viraneler var.

Sosyal Medyada Paylaşın: