gül þimdi bana
gül tükendi soldu sevdana
avuçlarým yanardý yakarmaktan yaradana
yüreðim kanardý...
gül kapandý
gül karanlýða bulandý
gün geceye bir yýlan gibi dolandý...
daðlarýn ufkunda bir ýþýk yandý
bir göz kadar derin ve þeffaftý
seslendi karanlýða duyuramadý
söneceðini de bile bilseydi
gök derinliðinden umutla geldi
halimizi görünce sarsýldý kaldý..
ey sevgili
býrakmadýn geriye ne kül ne duman
sadece tek bir hatýra bellekte kalan
artýk bir çekirdek deðilim
yüreðime kuþandýðým namlunun yataðýnda
artýk sözlerim kurþundan aðýr gelmesin sana
artýk bir tohum da deðilim
ne bir fidan, dalý kýrýlan ne de bir kýzýlaðaç
kendi içinde büyümüþ dev bir çýnar ormana aç
ey sevgili...
denizden, ormandan ve gök kuþaðýndan umudun ýþýðýna bak
kozadan çoktan çýkmýþ sarý bir kelebeðe son saatinde bir yol aç
ondan da geriye ne kül ne duman bu sevda sýcaðýn da kaldým kýraç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
abim... canım abim öğretmenin vedası... yağmur... kuş kanadı... beyaz atlı prens... gökyüzü... gökyüzü... ay yıldızlı uçurtma... şehit çocuk...