ÖLÜM ANI

Azrail, baþýna geldiði zaman
kýrýlýr ayakla kol, yavaþ yavaþ.
Mevlam nasip etsin din ile iman
akar gözlerinden sel, yavaþ yavaþ.

Yüksek uçan gönül, yorulur bir gün
ölçü terazisi, kurulur bir gün.
Herkesin yaptýðý, sorulur bir gün,
döner mi, yâ Rabbi, dil yavaþ yavaþ.

Hep nefsine uydun, tevbe etmedin
her bulduðun yedin, þükür etmedin.
Nihayet, bu kara topraða geldin
çekilir dünyadan el, yavaþ yavaþ.

Kabrin üzerine dikerler taþý
bir avuç topraða koyarsýn baþý.
Baba, oðlun görmez, kardaþ kardaþý
gider, geri dönmez yol, yavaþ yavaþ.


Kâfurlu, ýlýk suyu koyarlar
o nazlý bedeni, tekmil soyarlar.
Öldüðünü konu komþu duyarlar
gelir geri ahbaplar, yavaþ yavaþ.
Nasýl yaþarsan öyle ölürsün
Azrail baþýna geldiði zaman !

Sosyal Medyada Paylaşın: