Hep bir ayaðý kýrýktý sandalyemizin, Ha devrildik ha devrileceðiz diye dengede durmaya çalýþtýk hep, Biz güneþin doðuþunu seyretmek için erken uyanmadýk hiç, Biziim hayat mücadelemiz baþlardý o saatlerde,gökyüzüne bakamadýk hiç.
Biz çocuk adamlarýz erken büyüdük, Oyuncaðýmýz hayat mücadelesi, onla oynarýz, Bilmeyiz park, bahçe, oyun, alanlarýný, Kundakta yüklendi yükümüz,büküldü belimiz.
Bizden iyi bilmez kimse sokaklarý, Küçük ayaklarýmýz basmýþtýr her kaldýrýmýna sokaklarýn, Elimizde geleceðimiz,onu satarak geçiniyoruz, Soframýzda umudumuz ya aç kalacaðýz yada umutsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
sezai63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.