yükte hafif pahada aðýr, bütün eþyalarý
döke saça heybesine doldurmaya çalýþan acemi hýrsýz gibi
kendini öylece býrakýp ta içimde ne çok ben götürmüþsün
geride bir ipucu kalmasýn derken
sevabýnla, günahýnla
ne çok bende kalmýþsýn
kalbimde hangi taþý kaldýrsam, altýnda sen varsýn hala
hala sana akýyor nehirlerim kývrým kývrým
senin rüzgarýn esiyor hala daðlarýmda
þimdi senden biþey rica etsem
içimde kalan seni, sana geri versem alýr mýsýn?
yada senden geri istesem
elini tutuðumda duyduðum o liseli heyecanýný
dudaklarýna uzanýrken içimde yanan o ateþi
seni severken gözlerimde ýþýldayan o ýþýðý
sana sarýldýðýmda duyduðum o sýcaklýðý
senden geri istesem, verebilir misin?
çünkü...
rüzgar çanlarý gibi senden bir nefes beklerken
bir baþka kadýný sevemiyorum
hani giderken yarým aðýz mutluluk dilemiþtin ya bana
bir baþkasýyla mutlu olamýyorum
hazan olsun, zemheri vursun
fark etmiyor
senden baþka, bir mevsimde solamýyorum
bir sana yanýp, kül oluyorum
senden baþkasýna tutuþamýyorum