HAZAN ÖMÜR
Döndüm baktým gelip geçen yýllara,
Bir sevdaya kurban gitmiþ bu ömür…
Yaþlar döktüm o geçtiðim yollara,
Bir sevdaya kurban gitmiþ bu ömür…
Hazan ömrüm hüsran yazýn baharýn,
Yüce daðý aþtý derdin efkârýn,
Yaktý zalim kor ateþin gür harýn,
Bir sevdaya kurban gitmiþ bu ömür…
Ben doðmadan zulüm vurmuþ haneye,
Yetim babam hasret baba-anneye,
Düþler devir hep sonra ki seneye,
Bir sevdaya kurban gitmiþ bu ömür…
Çocukluk kýþ gençlik güzdür resimde,
Orta yaþým vurgun yemiþ kesimde,
Kýrmýzý hep bir çizgidir isimde,
Bir sevdaya kurban gitmiþ bu ömür…
Cantekin der; gitti ömrün treni,
Kara toprak örtsün nazlý bedeni,
Mazi oldu unut gönlüm gideni,
Bir sevdaya kurban gitmiþ bu ömür…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.