Boþuna dememiþler ulu aðaç diye sana, Kollarýný,dallarýný açmýþsýn dört bir yana. Kucak açarsýn sýcaktan yanana,aðlayana. Ulu aðaç geniþlik katar çevreye, baksana.
Sana bakýnca bir çok kelime gelir aklýma. Ulu,Hoþgörü,güzellik,mutluluk at dalýma. Senin yapraðýný döþedim odadaki halýma. Ulu aðaç güzellik katar çevreye, parkýma.
Biliyorum canlýlarýn hayat kaynaðý sudur, Su ver,susuzluktan kanayan çatlaðý durdur. Çevrene aðaç dikerek yeþil çevre kurdur. Ulu aðaç yeþillik katar çevreye,bak þudur.
Dere kenarýnda sulak yerlerde coþar kanýn, Tabi ki sudur yaþamýný saðlayan her canýn. Piknik yapýlacak yerdir, yemyeþil her yanýn. Ulu aðaç eðlence katar çevreye, canlanýn.
Su olmayýnca solmaya baþlar yapraklarýn, Hayat kaynaðý, susuz kalmasýn topraklarýn. Yeþillik alanlar, aðaç altý piknik duraklarýn. Ulu aðaç oksijen verir çevreye,yeþil yollarýn.
Sen uzun yaþarsýn,her kolunda tarih kokar, Yörenin tarihini öðrenmek için sana bakar. Kaç senedir dibinden buz gibi çýkan su akar? Ulu çýnar serinlik katar çevreye,göðe çýkar.
Yapraklarýný, ellerini dua için açar havaya. Günahlarýn affý için muhtaçsýn duaya,sývaya. Ýnsanoðlu bir gün göçecek gerçek yuvaya. Ulu çýnar hoþgörü katar çevreye,her sahaya.
Hasan Kaya Eðitimci-Þair-Yazar Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsansan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.