Zehirden Acı
O gün onarýlmaz bir yara açtý yüreðimde
Kýlýçtan keskin, zehirden acý son sözlerin,
Bakýþlarýnla aydýnlanýrken zifiri karanlýðýný
Uykusuz geçen uzun zemheri gecelerimin.
Göðsüne yaslanýp uyumak bende bir tutkuydu
Dinlendirirdi ruhumu oysa, ipek tenine dokunmak
Gözlerimde uzun ve yorgun günlerin derin uykusu
Çözülmeyen dertlerim olsa da yumak, yumak.
Yüreðimde bir hançer hala o ahu gözlerin
Viraneye döndü bak sensiz geçen günlerim
Ne olurdu bir kerecik tutsaydý ellerimden ellerin
Gam yemezdim gayri, yaný baþýnda düþüp ölsem.
Öksüzüm þimdi ömrümün son perdesinde bak
Ne acý sensiz kalýp böyle, soðuk düþlere sarýlmak,
Hiçbir þey tat vermiyor, senden gayri þu dünyada
Ne bir güzele meyletmek ne düþ kurup umutlanmak.
Ne olurdu sevgimin hatýrýna merhamete gelseydin
Gururunu ayaklarýnýn altýna alýp, bir kez bana gülseydin
Þükür ederdim inan ki kýrk gün kýrk gece yüce yaratana
Gam yemezdim elin elimde, gözüm gözünde ölseydim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.