ah annem ! kayýp bir aynanýn yüzüydü gölgemin peþine düþen koþtukça koþtu kaçtýkça kovaladý dipsiz bir kuyunun karanlýðý ile yýkanmýþ gibi hayat dizlerime zincir korkularým
þimdi çocuk gülüþlerine saklanmýþ kýzgýn bir nehir var gamzelerime dolan kýrýk gülüþlerden taþanlarla yürür zaman
annem ! baharýn sahipsiz kýyýlarýnda beslenen ömür kýþlarýn soðuk odalarýnda üstsüz kaldý ayak týrnaklarýmdan baþladý merâsim ve sol yanýma çýktýkça büyüdü yaralarým
ölüm kadar ölmedim belki ama ömür sonuna kadar saklar beni
topraðý çocuk kokan þehirlerin namus kavgasýnýn içinde dudaklarý zehir döken elleri ateþ veren yüzünde insanlýk kalmamýþlar cehaletten sana sýðýndým sen ýslah et yarab !
28/07/2015 08;55 eMÝNeYZAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.