İki yaşlı yürek evlatlarını yürek közünde
Yitirdi güneþ tüm kýzýllýðýný bir baba öksüz kaldý
Can kýrýklarý þah damarýný kesti bir annenin
Ve anne yetim kaldý
Ki iki yaþlý yürek beþ fidana can vermesine rahmen
Beþ fidan iki yaþlý yüreðe göge olamadý
Zamanýn sallanan beþiðine beledim kendimi
Zaman pul pul döküldü ense köküme
Ve ben iki yaþlý yüreðe sokuldum sessizce
Piþmanlýðýn çiçekleri açtý iki yaþlý yürekte
Bu gece yoksul evde anýlar devleþti
Zamanýn kýrk yamalý örtüsü delindi
Ve iki yaþlý yüreðe kefen biçti evlatlarý
Tok kaldý açlýða direnen iki yaþlý yürek
Beþ serçeye kanat gerdi yürekleri
Beþ parçaya bölündü umutlarý
Bir elin parmaklarý kadardý
Ve kum tanesi gibi daðýldý avucunda iki yaþlý yürek
Göðsümün ucundan dökülür süt kokulu zaman
Annemin yüreðinden sökülür hazan
Bilirdim yalnýzlýðýn can yakan tadýný der gibiydi gözleri
Ve anne evladýnýn yüreðinde öksüz
Ve tüm hikâye anlamsýzlaþtý anne öksüz baba yetim
Beþ evladýn gögesinde zakkum çiçek açtý
Beþ evlat iki yaþlý yüreðin gözlerinden düþen damla oldu
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.