BİR GÜL MEVSİMİNDE ... SEVMEK

Sevmek odur ki,
Bir gül bahçesinde dikeni sevmek.
Dört mevsim arasýnda,
Bir tek kýþý sevmek.

Dikenli bir teldir sevmek,
Kalbin tam orta yerinden,
Yýrtarak atar kini, nefreti.
Ruha vurulan bir nefes sudur,
Ýþte budur sevmek.

Sevmek odur ki,
Maharet ister,
Tende can,
Canda vicdan ister.

Sevmek odur ki,
Gülen bir yüzün peþinde deðil,
Aðlayan bir çift gözün içinde,
Kaybolmak ister.

Mevla’ya bir seferdir sevmek,
Leyla’nýn sevdasýnda,
Köz olur,
Alemler ötesine söz olur, yürek
Ýþte budur sevmek.

Bir bebeðin muhtaç gözlerinde,
Elma þekerinin çocuksuluðunda sevmek.
Bin özlemle babamýn ellerinden tutar gibi sevmek.
Annemin titreyen yüreðine, sýmsýký sarýlýrcasýna sevmek.

Arýnýn çiçeðe konuþu gibi,
Gurbetin hasrete dönüþü gibi,
Bülbülün güle bakýþý gibi,
Cananýn, bu caný yakýþý gibi, sevmek
Ýþte budur sevmek.

Sevmek odur ki,
Bulutlarýn ardýnda güneþi görmek,
Karlar altýnda kardeleni bilmek,
Caný kafesinden çýkarýþ gibi,
Binlerce yýllýk uykudan uyanýþ gibi,
Bir gül mevsimine uzanýþ gibi,
Siyahta beyazý,
Kaderde yazgýyý,
Görmektir sevmek,
Ýþte budur sevmek.

Bir gül mevsiminde...sevmek,
Her mevsim bir gül gibi...O’nu sevmek.





Sosyal Medyada Paylaşın: