muhasebe

Gün çekildi geceye, artýk güneþim soldu,
Kapattým penceremi, vakit hayli geç oldu.
Yorgun ama neþeli, yudumlarken çayýmý,
Sanki üþürmüþ gibi, içim ürperti doldu.

Gizli saklý anýlar, sýr kapýmý çaldýlar,
Gelip tam da karþýmda, yerlerini aldýlar.
Ne gençlik, ne ilk sevda, ne de mahremim kaldý,
Koskoca bir hayatýn, hesabýna daldýlar.

Zaman ilerledikçe, sohbet fazla gerildi,
Ne kadar günah varsa, ortalýða serildi.
Tartýþmalar sonunda, bir mahkeme kuruldu,
Hâkimlik görevi de vicdanýma verildi.

Akýl savcý kesildi, olmuþ hukuk âlimi,
Cezalandýrýn diyor, affetmeyin zalimi.
Ýnsafýný yitirmiþ, pek haþin davranýyor,
Benden deðilmiþ gibi, anlamýyor halimi.

Hüküm vermek üzere, hâkim dosyaya dalmýþ,
Savcý kendinden emin, kazanmakla ün salmýþ.
Çaresiz kalakaldým, hep aleyhte deliller,
Yüreðim daralmakta, artýk umutsuz kalmýþ.

Birden herkes irkildi, bu ses de neyin nesi?
Sanki muþtular saçan, bir nefeste ney sesi.
Vakit sabaha durmuþ, “Hayyalel felah” diyor,
Yýrtýlýyor bir anda, kâbusumun perdesi.

Kan ter içinde kalktým, halim bitkin ve harap,
Düþecekti bahtýma, dayanýlmaz bir azap.
Þükür, gerçek deðilmiþ, açýk tövbe kapýsý,
Sen Rahman ve Rahimsin, affeyle beni ya Rab.

Hulusi Þentürk
Sosyal Medyada Paylaşın: