Ýçimden hiç bir þey yapmak gelmiyor Tuhaf bir býkkýnlýk gönlümü sarmýþ Þiirler de artýk derman olmuyor Meðer onda bile sýkýntý varmýþ Yorgun bir savaþçý olup çökmüþüm Tüm yenilgileri kalbe dökmüþüm.
Sanki üzerimden bir kamyon geçmiþ Her tarafým kýrýk elim oynamaz Gece kana kana kanýmý içmiþ Belki de o yüzden kaným kaynamaz Daðlar rüzgarlarý üfler yüzüme Bir damla iþlemez þimdi özüme.
Temmuzun sýcaðý kavurur teni Dersin alev almýþ asfaltýn yüzü Kim kaldýrýr þimdi yerimden beni Kafamdan döksünler bir kova buzu Kýzgýn lav gibiyim belki sönerim Hayal bu bilinmez iþe dönerim .
Vatandaþ yýðýlmýþ ilaç soruyor Dermaný olsaydý kendim içerdim Nefes almak bile caný yoruyor Eðer mümkün olsa burdan kaçardým Klima baþýmda davul çalýyor Açmasam sýcaklar yüzü yalýyor.
Yorgunum býkkýným hayat yolundan Bir mola vermeli dinlenmek için Þeytan der geleni tut at kolundan Oynattým aklýmý yolumu açýn Akýl hastanesi ne yana düþer Koysalar kafama yumurta piþer.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.