Ömrü bir heceye baðlý ruhlarýn, Üç harfli hýçkýrýðýdýr aþk. Ne bir ömre sýðar, Ne de fani bir bedene. Ebediyetten gelmiþtir ki, Ebediyet ister. Ebediyetse sýðmaz hiçbir bedene, Ya yürektedir ya da dilde. Aþk, Ya bir ozanýn sazýndadýr, Ya da yarenin gözyaþýnda. Anlamaya; Ne dil gereklidir ne de din.
Aþk anlatýlamayandýr. Onu anlatmaya; Ne binlerce harf yeter, Ne de dünya lisanlarý.
Aþk suskunluktur çünkü, Hiç bir karþýlýk beklemeden, Umutla ortak olmadan, Sadece sevebilmektir aþk, Sessiz sedasýz.
Vuslat zannetseler de onu, Azrail’idir vuslat onun.
Ne rengi vardýr, Ne de yeri ve zamaný.
Sevmeyi bilene Rüyalarýn en güzelidir Aþk, Tabi uyanmak olmazsa.
Tek bir heceyi, Bir ömür yutkunamamaktýr: Aþk.
YUNUS EMRE ELÇÝ 27.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Emre Elçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.