Her sabah her gün ayný serçe
uðrar balkonuma
yaðmur demez yaþ demez
yaz demez kýþ demez
bahar demez
bazen laflaþýrýz
bazen barýþýrýz
gönlüme kondu
elime konmasa bile
kuþ olup uçasým gelir
an gelir
günler gelir geçer
bir tükenmiþliðin içinde
ne güzel tatlý bir rüzgar
titriyor balkonlarda ki çamaþýrlarda
püfür püfür yazýn arka kapýsýnda zaman
sonu baþý belli olmayan
dipsiz bir kuyu gibi mavi gökyüzü
güneþin vurduðu daðlarýn denizlerin
eteklerinde oynuyor çocuklar
þimdi bir kumru bakýyor açýk duran kapýdan
ak pak
bir düþ gibi
gükyüzünde uyuyor beyaz bulutlar
kýrmýzý çantalý bir geçiyor kadýn yoldan
pembe yanaklý bir kýz çocuðu
el ele tutuþmuþ
elbisesi beyaz yaz günü
kelebekler gibi
küpür nakýþlý danteladan
elinde su þiþesi
kýrmýzý papuçlarý
bir elinde barbi
daha haberi yok dünyadan
Bakýyoruz yaza
Biz ona o bize
vakit geçmeyeyek mi
nasýl olsa nerede olsa
kimi gezmede tozmada
kimi evde bahçelerde
gam yemezdim
ayaklarýmýz deyseydi
biraz denize..
Nurten Ak Aygen
25.07.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.