bir de ben gülebilsem

Gülebilsem

Gece sarýp sarmaladýðýnda günü,
Baþlar evimde vuslat düðünü.
Önce þavkýn vurur pencereme;
Dalgalanýr, coþarým.
Açmak için perdeyi,
Hemen cama koþarým.
Süzülüp gelir, sararsýn beni,
Sevda çöllerine atarsýn beni,
Hasretin narý yetmezmiþ gibi,
Bakar gözlerime, yakarsýn beni.
Alýp dizlerine yorgun baþýmý,
Bir elinle silerken gözüm yaþýný,
Diðer elinle okþayýp da saçýmý,
Uyku deryasýna salarsýn beni.
Sabah olup uyandýðýmda,
Seni arar gözlerim.
Seslenirim cevap gelmez,
Boþa düþer sözlerim.
Neden erken gittiðini,
Niçin veda etmediðini?
Hiç çözemedim.
Oysa bir sabah, sadece bir sabah;
Bu kadar erken gitmesen!
Sen uykunun kollarýnda,
Peri masalýndaki güzel gibi uyurken,
Ben sessizce kalksam,
Önce seyretsem doyasýya;
Ve sonra
Bir buse kondurup alnýna,
Fýsýldasam kulaðýna.
Sadece ama sade bir sabah,
Görebilsem;
Hayal görüyorsun diye gülenlere,
Bir de ben gülebilsem.

Sosyal Medyada Paylaşın: