Yelkovan nasýl kovalýyorsa akrebi, Öyle koþuyorduk ölümün arkasýndan. Hayat denen bu gürültülü sesi, Duyunca bile kaçardýk yankýsýndan.
Ömür dediðin sayýlý birkaç nefesti. Hamdým oldum piþtim demeye kalmadan, Ensemizden azrail rüzgarý esti. Henüz, þu kýsacýk yaþama doymadan
Madem kimse tad alarak göçmedi, Þu koca, yaþlý, fani dünyadan. Üstelik bir gün ansýzýn býrakacak bizi; Öyle ise -kalbende olsa- yaþadýðým sürece, Ben onu býrakýyorum, o beni býrakmadan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sena Bölükbaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.