yasak kelimeyi söylüyorum kimse duymuyor bilinmez bir meridyendeyim kimse aramýyor öldürücü bir duygunun nöbetindeyim kimse anlamýyor en uzak en soluk düþ gölgemi kaplamýþ yüzümdeki çizgileri okþuyor görünmez çocuklar
söylüyorum barýþý söylüyorum kimse eþlik etmiyor
ey akýl oynatýcýsý ýþýðý çýplak karanlýk
bu sakin aðýrlýk ne beynimdeki
ýslak bir mavi gibi içleniyor can atmosferin içinde bir tufan etimi parçalýyor gün ýþýðýný katran kaplamýþ kimse görmüyor
eksile eksile uzaklaþýyoruz çocukluðumuzdan büyümeyi ödetiyor kocaman bir hiç oradan oraya taþýdýðýmýz aynalar gözlerini kaçýrýyor yenilmiþliðimizden sýzýldayan bu ses uzaktan duyduðumuz eski þarkýlar üstü kalsýn der gibi aþký susturur gibi kime ait olduðunu unutan özlem kör noktada kimse bulmuyor yýldýz kanatlý ateþ böcekleri bereketi harcanan topraða yanýyor yaþamýn kabuðunu soyuyor vahþet kimse dur demiyor
kan buharýnda eyvahlanýyor uzun bir es sessizliðim simsiyah
gülümsemeyi bir süreliðine kapatýyorum
yanýmdasýn ey düþ öldürücüsü
senden korkmuyorum
ya sen benden seni dibime çeken þeyden ...
gözlerimden
Teþekkür ederim edebiyat defteri...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.