ÇOCUKLUĞA ÖZLEM

Bakma öyle , gülen gözlerle,
þaþkýn þaþkýn , ,gözlerime çocuk!
Bizi de sardýlar , patiska kundaklara ,
sarmaladýlar tahta beþiklere,
Bizim için de yapýldý , lohusa þerbetleri,
Kýrk uçurma ve diþ buðdaylarý .
Uyuduk bizde , en masum uykularý ,
göðsünde anamýzýn .
Biz de aðladýk, olur olmaz þeylere.
Mýzýkçýlýk yaptýk oyunlarda.
Hayatý hep horoz þekeri tadýnda sandýk .
Çarþamba merkez ilk okulu bahçesinde ,
yakan toplar, birdir birler ,
biriktirdiðimiz gazoz kapaklarýyla , misket oynadýk.
Canýmýz sýkýldý, üzüldük yenilince.
Çarþamba Yeþil ýrmak kýyýsýnda ,
çocuk parkýnda ,salýncak sefasý sonrasý,
saray sinemasýnda, 3 filim birden
tadýndaydý, coþkulu pazarlarýmýz.
Oysa, ne aðýr yenilgiler alacaktýk sonra,
Ne çok aþklarda , yanacaktý canýmýz
En zor kazanýlan oyun ,
Hayatmýþ meðer, sonra anladýk.
Gösteriþli olmasa da ,kutlamalarýmýz,
Bizde üfledik yaþ günlerinde, mumlu pastalara,
alkýþladýk sönünce , küçük ellerimizle .
Bilmiyorduk ki ,
ne çok mumlar yakacaktýk,
Ýmkansýz düþler için,
Ellerimiz kaç kez boþ kalacaktý,
Sonra anladýk...
Bizde çizdik sayfalara,
mutlu bir ev, yanýna aðaç ,mavi bulutlar
ve ardýndan , gülümseyen güneþ.
Oysa yan yana , ama çok uzak,
Hayatlar varmýþ yaþanan.
Evler, mutlu deðilmiþ her zaman,
Gri de olurmuþ bulutlar!
Sonra anladýk...
Biz de ter içinde oynadýk ,sokaklarda
Düþtük, bizim de yaralandý dizlerimiz,
Üfleyince hemen geçmiyormuþ meðer, tüm yaralar,
Hastalýklar, dermansýz dertler.
Ölüm diye bir þey varmýþ!
11 yaþýn 31 ekimin de ,
son bulan çocukluðumda ,
babamdan , Sonra tanýdýk , yetimliði ve ölümü
Bakma öyle gülen gözlerle,
þaþkýn þaþkýn ,gözlerime çocuk.
Yaklaþ, tut ellerimden!
Beni de al, götür çocukluðuna
Çok yoruldum büyümekten..
Metin Sevindik
( ocak 2011 )
Sosyal Medyada Paylaşın: