Bir þiir aðlýyordu
Þen þakrak gecelerde,
kelime kelime mýsralara:
-Gittiðin günden beri
Ve adýna yazdýðým onlarca þiir
intihara teþebbüs ediyor
Cinnete ramak kalan ömrümün
en acýnasý basamaðýnda;
Bir yüreðin yamacýna kývrýlýp
Çýðlýk çýðlýða susan yüreðime inat
Evet biliyorum
Biliyorum evet..Bir daha asla geri gelmeyeceðini
Evet biliyorum!!! meçhule doðru upuzun bir yol aldýðýný
Zaten bundan dolayý çýðlýk çýðlýða susuþlarým
Bundan dolayý zaten adýna yazdýðým þiirlerimin üstüne kan kusuþlarým…
Ah o kahve gözlerinde müebbet yediðim sevgilim
Ah adýna gülümsediðim, rüyalarýmýn gül kokusu
Hani biz baþkaydýk
Hani biz aþkýn en güzel tarifiydik
Hani biz bir birimizin, gülen yüzü parýldayan ayý
Ýçimizin en iç yanýydýk
Peki ya þimdi ne deðiþti
Ne deðiþti þimdi
Hangi þahýs, hangi korku, hangi þart!
bana olan bütün olumlu düþüncelerini kemirdi de,
Yeryüzünde hiçbir varlýðýn sana sunmaya cesaret edemeyeceði bu kutsal aþký ne deðiþti de hiçe saydýn