korkunçtu bir iki üç sus çýðlýklarýyla etrafa daðýlan insanlar gördüm kandan suretlerini bir aðaca asýp gülümsediler ellerinde gözyaþý döken oyuncaklar
böyle durumlarda yüksek mevkilerden samimiyetten uzak ’üzgünüz’ cümleleri dökülür soysuz bir ýrkýn hýncý belirirdi billboardlarda insanlýktan uzak insanlar kýs kýs gülerdi
gülüþü gökyüzünü anýmsatan gençler ölümün gölgesinde omuz omuza yaslanýp renkli türküler söylüyorlardý duydum onlarý en son kýrmýzýyý okudular maviyi susarak
gözyaþlarýmý avuçlarýma toplayýp geri döndüðümde yaþlý bir amcanýn sesiyle irkildim ’keþke uzaktan gelenler deðil de biz ölseydik’ utandým anne bu kadar güzel insan ölürken hala yaþadýðýma utandým Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.