Ýnsan özleyince hýrçýnlaþýyor
Hýrçýnlaþýnca kýrýlýyor
kýrýlýnca dargýnlaþýyor
dargýnlaþtýkça
yedi iklim zemheriye dönüveriyor...
Þiirler boyu düþük yapýyorum ben
yüreðimde büyüttüðüm her çiçeði koparýyorsun kökünden
ve jilet yapýlýyor tarihi gemiler
atlayýp gidemiyorum bu þehirden...
Ýnsan ölünce soðuyor
soðudukça
aklýný kurtlar kemiriyor
uluyan
havlayan
hýrlayan...
Ben dün kendimi azat ettim Azelya
Ben gözlerini þiirden zannetmiþim.
Sen
zannýmý affet...
Ben ellerini anneminkiler saymýþtým
sen saydýðým herþeyi
affet...
Önce kendime
Sonra kendime
Bir daha kendime
Esselamu aleyküm
Önce sana
Sonra sana
Bir daha sana
Elveda Azelya...
Çocuklardan baþlayacak öldürmeye insanlýk
ve son çocuk öldüðünde
sûru üfleyecek Ýsrafil
El Azelya kül Azelya küs Azelya
üç çiçekten birini sen ezdin
içimdeki çocuðu sen öldürdün
Kýyametim
kýyametin hayrolsun Azelya
Her aþk kýyameti kadar gerçektir
helal olsun Azelya...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.