SİLGİLİ KALEM

O sahibimdi ol dedi.
Silgili kalemdi.
Neler, neler denedi üstümde
Kâh yazdý, kâh sildi,
Karalandým yazdýkça, buruþtum sildikçe.
Kimi belirsizdi yazdýklarý.
Çizdi, çizdi.
Küçücüktü iþte o hane.
Zerreler hanesi
Biz hepimiz
Zerreler hanesindeydik.


Esirdim huzurunda boynu bükük.
Sahibimdi. Çok þükür.
Mekanikti,
Bölünmezler arasýndaki zaman,
Saatler, günler, haftalar, aylar olarak böldük.
Ben hep;
Ýpte asýlý kirli çamaþýra yükledim her þeyin sebebini
Çektikçe ucundan,
Günler saat, haftalar gün, aylar hafta oluverdi.
Bir baktým pazartesiydi!
Bir de baktým cuma oldu.
Ruhsuz i mgelerdi
Zamanda ruhsuzdu sýrlarýnda.
Uzun sopalarla dövdüler acýmasýzca.
Kan sýçramasýn diye.
Silkelendik, silkelendik.
Tozumuz çýktý var gücüyle.
Lakin yinede tozlu ve lekeli kaldýk.
Uzaklarda, çok uzaklarda bir bað vardý.
Üzüm dolu.
Uzanamadýk!
Biz bir olamadýk.
Biz hepimiz,
Yandýk, kavrulduk.
Ama yinede
Unutkan olduk,
Bastýðýmýz topraðý unuttuk.
Bastýðýmýz topraðýn vereceði azabý unuttuk.


Hayat bizim üzerimizde silgili kalem oldu.
Kâh yazdý kâh sildi.
Sahi insan ne demekti?
Her zaman diliminde,
Kirli bir romanýn baþ kahramaný,
Eski bir þarkýnýn kýrýk naðmesi,
Ölümler acýsý, yürek sancýsý.
Okuduk, ezberledik söyledik ve unuttuk.
Ol dedi!
Olduk.
Ve unuttuk.




Sosyal Medyada Paylaşın: