mýzýkçýlýk hiç bir þey bilmiyorum dediðim anda en çok bildiðimdi aslýnda saklambaç oynarken arkasýna saklandýðým kara gözlerin ilk onlar öðretmiþti korkuyu sinip büzüþsem yüreðinin siperlerine elma yanaklý kýz deyip yanaðýmdan makas alýrdýn içimden gözlerini oymak içimden ’’dönülmez akþamlarýn’’ kuytusuna sokulmak gibi zararsýz istekler katar katar geçerdi ve senli günlerin sararmýþ yapraklarý takvim sayfalarýndan usul usul düþerdi.
gelmediðin günler var ya ah o günler çelimsiz bacaklarýyla yürümeye çalýþan tay gibi tökezlerdim gün içine ilk iþ elime makas alýr pantolonumun paçalarýný keserdim sensiz geçen güne ceza diye kestiðim sessiz bir direniþti sonu belli olan uzun günü kýsaltmýþtým aklýmca annemden yediðim dayak ödül olurdu aðlamama sebep.
çember çevirdiðimiz sokaklar dile gelse ah çamurlu caddeler bizim türkümüzü söylese hani peþ peþe birbirine yaslanmýþ evler evsiz çocuklarýn gözlerinde tüterken kaybolma korkusu olmadan aralarýnda çevirirdik biz bizi bilirdim gözünün ucu bende bilirdin yüreðim sende.
mýzýkçý derdin sürekli kurduðun her oyunu bozardým ya da suratýmý erik yemiþ gibi ekþitir çarpardým sözlerimi sözlerine devrilirdi cümleler arka üstü anlamsýz cümleler halinde yaðardý üzerimize kýzarýrdý yüzüm yine.
ve sen ipini koparmýþ arý gibi benle kör olan gözlerini baþka çiçeklerde açardýn burnun polenle kaplý bana geliþin dudaklarýnda düþmeyen baþka bir ismin acýmtýrak tadý anlatýrdýn uzaklara dalýp yüzmeyi bilmene þükrederdim kýyýda ayrýk otu olur ele güne karþý utanmasýz beklerdim göze çarpmadan içimde bir türlü erimeyen buzdan bir kalýp
yoksulluðu hiç bilmedin yýrtýk yüreðin hiç olmadý senin ayaðýnda son model ayakkabýlar mini etekli yýrtmaçlý bir hayattý istediðin ekmek kuþlara atýlan yemdi ki gözlerim katýk aþkýna zeytin karasýna özentiden güneþten bir parça çalýp elaya boyanmýþtý buna raðmen yoksuldum ben yýrtýktý yüreðimin her yaný ufak bir gülümsemenle yamanýr yamalý dolaþýrdým soðan ekmekle mükellef bir sofra düþlerdim gözlerimi sürekli sulandýrdýðýndan olmalý.
þimdi mevsimler deðiþti yýllar yýllarýn üstünü örteli gece baþý önünde dolaþýyor hala sana zaafým var içimde kýrýk anýlar üstüne bastýkça çýtýrdar kanayan yanlarýmý da aldým her zamanki mýzýkçýlýðýmla gidiyorum.
artýk oynamýyorum seninle yar.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.