Ben Çoktan attým sevdalarý. Ýpsiz karanlýk kuyulara. Ben çokdan býrakdým hayal kurmayý. Duymuyorum artýk kalbimin haykýrýþýný. Ve düþünmüyorum ne bu günü. Nede umutsuz olan yarýnlarý. Benden alacak birþey kalmadý. Ey mefasýz sevgili. Ellerimin izi var hala umut diye. Tutunup kýrýlan dallarda. Göz yaþlarýmý sakladým zifiri karanlýklara. Hesapta sormuyorum artýk. Yaþanmamýþ geçen yýllarýma. Sende Kalsýn ahlarým. Ey sevgili vijdan borcum . Kalmadý sanýrsam sana. Çokdan ödedim ben çekdiðim acýlarla. Ben böyle deðildim ne oldu bana. Ben bile þaþýyorum. Vurdum duymazlýðýma. Þimdi birakdým kendimi . Baharý bekleyen zamanlara.
Nuray Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuray Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.