** BU YÜREĞİ SÖKÜP ATMALIYIM.! **

Aslýnda,
Kör bir býçak alarak elime
Bu yüreði söküp atmalýyým yerinden.
Ýçimde ki iyileþmeyen bu yara’ya,
Ruhumdaki Hicran’a,
Bir çare bulmalýyým...
Öyle daralýyorum,
Öylesine yanýyorki içim bazen.
Kurþun yeseydim bu kadar yanmazdý belki caným.
Keþke hiç karþýlaþmasaydýk,
Bakýrköy Tren Ýstasyonu’nda,
Gözlerim oracýkta kör olsaydý da keþke
Görmeseydim Yosun yeþili gözlerini.
Kýrýlsaydý ellerim,
Tutmasaydým ellerini.
Ben Nevzat demeseydim,
Adýný hiç bilmeseydim..
Sonra da Yeþilyurt’da o Trenden inmeseydim.
Ve...ayrýlýðýn o gecesi,
Keþke ben ölseydim de
Yýllar yýlý bu yokluðunun
Acýsýna göðüs germeseydim.

Yokluðun..
Dayanýlýr gibi deðil artýk.
Sen o gün gittin,
Ýþte ben o an bittim.
Sen aslýnda gitmezdin,
Beni terk etmezdin de..
Sana benim sevmelerim aðýr geldi.
Taþýyamadýn..
Ve...gittin.
Sen o gün gittin,
Ben o an bittim..

Sanki bin yýldýr içimde bu sevda,
Ve.. sanki bin yýldýr kanýyor içim.
Þimdi..
Bir çare bulmalýyým
Ýçimdeki bu yaraya
Ruhumdaki Hicran’a
Artýk bir son vermeliyim.
Ama nasýl..?
En iyisi hiç yaþamamýþ gibi seni,
Sil baþtan unutmalýyým..
Ya da,
Kör bir býçak alarak elime
Bu yüreði yerinden söküp atmalýyým.! !

A.Nevzat Uçar.
03/KASIM/2009. Ýstanbul..
-

Sosyal Medyada Paylaşın: