ben ve ben oturmuþuz gecenin bir köþesine dinliyoruz sessizliðin gül kokulu naðmelerini.. ne eylersin be can yoklukta ki seni, karýþ karýþ hüzünlenmiþ suratýn çehresini.. der gibi, çivilenmiþ mazi de arama geleceði.. kan ter içinde kalmýþ zaman çerçevesi.. hoþ geldin diyemiyor umut yüzü yok gibi sanki.. yoktur kalbin hizasý atmýyorsa yürek.. bir arpa boyu yol almakta mucize artýk.. çoktan kalkmýþ kara tren görebilirsin ancak duman tanelerini.. mirasý boðuk boðuk gözlerde ki nemi.. ben ve ben karalýðýn dostu ve arkadaþý bir kulp bulmaya gerek yok saklamak için yalnýzlýðý varken sensizliðin nabzý mesafelerin gazabý.. ben ve ben çömelmiþiz.. gelecek mi diye kalkma zamaný aklýmýza gelmiyor hiç, kolay deðil oynarken gecenin bu saatin de senaryoda ki kendimizi...
(Berlin,20.07.2015)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.