Dün Gece

Demir attým sahile, sessizce bütün gece,
Bir þiirden dizeler, dilimde hece hece.

Tüm yýldýzlar gizlenmiþ, görünmez olmuþ mehtap.
Günün yorgunluðundan, dalgalar bile bitap.

Kasavetli gökyüzü, etrafa bir sis çökmüþ,
Sanýrsýn tüm dertliler, bugün içini dökmüþ.

Maziye dalmýþ halde, deniz haylice durgun,
Balýklar oynaþmýyor, yemiþler gibi vurgun.

Neden kayalýklar boþ, hani orda duranlar?
Gelir belki diyerek, hayalini kuranlar?

Tavþankaný çayýný, demleyip semaverde,
Vurup sazýn teline, çalýp söyleyen nerde?

Çekirdekçi olmalý, biraz ilerisinde,
Nedense gözükmüyor, her zamanki yerinde?

Ya bayat simitleri, “çýtýr” diyerek satan,
Tezgahta kalanlarý, balýklara yem atan?

Niçin yok ulu orta, naralar atan sarhoþ?
Herkes nereye gitmiþ, neden ortalýk bomboþ?

Hani ya hoyrat rüzgâr, adýný fýsýldayan,
Ve o gözler nerede, daima ýþýldayan?

Asýl gerçek bu mudur, hepsi bir rüya mýydý?
Mutluluk sandýðýmýz, beyhude hülya mýydý?

Uyuyayým öyleyse, gerçek kâbustan beter?
Sizin olsun bu dünya, bana anýlar yeter.

Sosyal Medyada Paylaşın: