ÇÖZMEDİ

Müftüye de mektup yazdým duymadý,
Meseleler yumak dedi çözmedi.
Hýsým akrabalar duydu, aymadý,
Bir Müslüman çýkýp plân çizmedi.

Valiye, deliye dertleri dedim;
Her dinleyenden sert tokadý yedim.
Düz yolda þaþýrdým bilmem ne edim?
Kimse düþmanlara kuyu kazmadý.

Dinleyen içinden sevinip güldü,
Dost sansýn diyerek surattan soldu,
Yalnýz olduðumu el âlem bildi,
Kimse halden bilip ferman yazmadý.

Gücü yeten yardým etti ezene,
Herkes suçu buldu hazýr düzene,
Müslüman’ý sordum Hac’da gezene,
Ýþine gelmeyen duyup sezmedi.

Gönül dostu olan derinden oydu,
Sýrtýmda kalan tek donu o soydu,
Dertlerle baþ baþa býrakýp koydu,
Adilce, kükreyip coþup azmadý.

Davet etsem hepsi bir üþüþürler,
Hâkimlik istesem pir düþüþürler,
Ýyi günlerimde çok ötüþürler,
Kötülük edenler býkýp bezmedi.

Bana benden baþka dost yok anladým,
Düþtüðüm denizde yýlan ünledim,
Garip Dursunî’yim derdi binledim,
Hâlâ ayaktayým moral bozmadý.

Dursun Yeþil –2008


Sosyal Medyada Paylaşın: