VAH BİZE VAHLAR BİZE

VAH BÝZE VAHLAR BÝZE


Aylardan Temmuz, hava sýcaktý,
Bayramlar eski bayramlar deðildi
Sahilde bir çay içmek istedi gönül, istemez olaydý
Peþkirini, nalýný alan, hamam sanan denizi
Ýnmiþler sahile, sanki insan seli

Kaçak göçmenler diyarýna dönmüþ, adeta sahiller
Yecücler, Mecücler, Harutlar, Marutlar,
Dini sakala baðlayanlar, baþýný örtüp, imaný salýverenler
Çýplak, bakýmsýz, acüze vücutlar, sahillere üþüþmüþler
Benim ülkemin insaný deðil bunlar, ne edep var ne haya

Tufandan önceki durum mu bu? Oy uðruna, ülkeme yapýlýr mý bu?
Misafirdir gider dersin!
Dünya þehri olacak demiþlerdi Ýstanbul’u, dedikleri bu muydu?
Göçmenin dilencinin, örgütlerin dünyasýna dönmüþ þehrim
Yabancý kaldým ülkemde

Ýstanbul, dönmüþ kocaman bir köye
Köylü köyüne gitti, kalanlar yazlýðýna
Misafirlere dar gelmiþ, Ýstanbul bu bayramda
Ya gitmezlerse
Vay bize, Vahlar bize…



EMÝNNUR GÜLER ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: