salaþ bir kahvenin köþe baþýný tutmuþum þehrin bir kulpuna yapýþmýþ gibi duran taþlarý diziyorum ýstakaya masanýn yeþili gözlerimin ucunda içerisi dargýn nefeslerden bunalmýþ bir görünüp bir kayboluyor sen gibi arada açýlan kapýdan temiz hava vuruyor kendine yenilmek olsa da yudumluyorum rahatsýzým bu aralar temiz olan her þeyden tempo tutuyor ayaðýmdaki ayakkabýnýn topuklarý sinirime dik dur yenilme!
artýk daha iyi anlýyorum caddenin ortasýna dikilen yalnýz heykelleri hayat hengamesine tutulan insanlarý izliyorum hüzün bulutlarý baþýmýn üstünde döndükçe þükrediyorum üstüme pisleyen güvercinlerin varlýðýna annesinin elinden kurtulan bir çocuk su tabancasýyla üstüme yürüyor sýrýlsýklamým içiyorum yalnýzlýðý.
birden beliriyorsun karþý sokaðýn karanlýðýndan ve bir tek ben takýyorum yenilginin o soðuk yüzünü suratýma nereye gitti o ölürcesine tutku neden þimdi bu umursamazlýk tanrým, yenilmek mi þimdi ellerini kaldýrmadan tam kürek kemiðinden yemek kurþunu iyileþmez mi bu yara yenilginin namlusu dayanýr anlýma hep o konuyor aklýmýn sýcaðýna ateþ ediyor dan.. dan.. dan..
hiç umurumda deðilsin ! sen de kimsin be adam ?
-akþam- þimdi maðlup bir generalim omuzundaki süslü apoletleri sökülmüþ benlik kýlýcý ayrýlmýþ dilinden ayaðýmý sürüyerek ayrýlýyorum sýrtýmda yüz ton aðýrlýðýnda gurur " hýrsýz var" diye baðýrmak geliyor içimden yalnýzlýðýn yaðmurlarý çiseliyor sanki dilimdeki yalanlarý temizler gibi yaðýyor üzerime damla damla sakýn bakma! dikkate alma!
bir yazgý deðil kesin sinip bir duvar dibine tanýdýk ayak sesini beklemek düþtüðü yerde sað tutmaya çalýþmak umudu dik durmaktan yorgun yere meyleden vücudum dýþarý b-akýyor camlardan acý bir nida dökülüyor dudaklarýmdan ben sana aþýðým adam!
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.