adýný karanlýk koydum yaþamýn ve sevgili dedim ýþýða anladým ki sevgili yol aldýkca karanlýðýmda ben karanlýk oluyorum sonsuzluða bir yýldýz daha çöktü karanlýðýma baþka bir uzay açýlýmýnýn ifadesidir bu karadelik baþka bir uzayda olsa yine uzayýdýr ayný karanlýðýn belki ondandýr geceyi tutuþum ve ben unutmam üzerimi örten bilinmezliði... Atilla ÇAKIROÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atilla Çakıroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.