Ölümüne Yalnızlık
kasvetli odamda okey oynayan kahverengi hayaletler
hepsi de anýlarýmdan çalýyor
her daim yaþlarýmda dönüyor
kalbimin aynasýnda her zaman gördüðüm
hiç yaþlanmayan sana olan aþkým
yansýmasýnda ölümüne yalnýzlýk
matemli odamda kahverengi hayaller
kalbimin tek aþkýnýn gölgeleri
hiç bitmeyen hasretimin harabesinde
siler donuk gözlerimden akan yaþlarý
karanlýðýmýn denizinde bir vapurdu mutluluk
bir kez beni seninle alýp götüren
odamýn soðuk duvarlarýna iþlemiþ bir martý
bir kez olsun dokunamadýðým beni benden eden
yýpranmýþ parmaklarýmda yüzük
gözlerimde sana olan aþkým
ölümüne yalnýzlýk bende yaþayan
yüzüne gülümseme
her geçen günle büyüyen
dudaklarýna öpücük
bir gülüþünü görmek için yaþamak
hayatý es geçmek için deðer
sonsuz yalnýzlýk benimle tavla oynayan
hiç bitmeyen özlemimle her daim kazanan
Mart 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.